La musa latina (1a parte)

Divina Venere,

dea suprema beltade

(que bella scoperta!)

in animo hominis omnia bellum

generandi, ego te cogito costante

sic ut mens deficit et etiam me

rincitrullit in maniera impressionante,

quia habeo in omne attimo perpetuo

semper presente ante oculi imago

dulcis musa in splendida veste quae,

in sottoveste illuminante, me facit

parler aussi en francaise e je

la regard comme superieure femme

autre que la premier dame!

 

Ego sum espertus in hoc campo quia in iuventude fuit petite viveur, parvus latin lover paesanus lungi ab delfino padano in nomine patris et filius senatur, et tantum plus lungi ab divino, immortale, universale Silvio, homo nomber one, qui facit dannare et peccare etiam santus aureus (Santoro per i profani) usque partorire sacrilego travaglio marcus (Marco) et malefico et maldicente vignettista (Vauro).

Semper ego, ut ex viveur terra terra, pour vivre les derniers jours de la vie iam tantum pallida et nigra, mihi bastat boccata aera pura et occhiata dulcis musa sine alia intesa, pretesa et ulla impresa solum intercalando ossigeno vitale et dolcezza pura, bellum ideale.

Sed nunc, lingua gallica fugendo et postum tantum parlare cum verba inutili per declinare sermonem serium, mea magna dea, solum bella idea, venendo inter nos, ispirat me pauperum (parvus homo, pallosus maritus, fallitus pater familias, infimus medicus mutua) in magno latino, prolifica lingua et verbum ispiratum probi et illustri viri antiqui!

 

Et sic, ubi est maior lux,

apparit excelsa Musa,

quae suaviter scientiam

docet sub veste angelica,

oculi illuminando

(ut mirabilis imago

ab celeste regia domus)

et auricole delitiando

(sicut cantus sirene)

cum sua melodiosa voce.

D'incantum terapia sanat,

malum passat, omnia cessat

et minor medicus primum imparat,

deinde curat, denique signat,

ut infimus medicus mutuae

aut familiae (ipsa idem res),

sub dictat sic et sempliciter:

 

per iper tensione nifedipina, per iper glicemia cum obesitade (scientia appellat hodie sindrome metabolica la vulgaris panza!) necesse marciare quotidie celeriter devorando minus farina et panis cum parva metformina. Postremo, si vetustas in circolatione post summa magnatoria (ut more solito per avida et arida materia sine nullo spirito), quoad vitam facit mirabilia “aspirina” cum “statina”, plus ultra “amore in coscienza” est premium vitae eternae sed mala tempora currunt.