'E ppalle

Quanta pallune 'ncielo, sciusciate d'ô viento sfastediato,
chine d'aria s'abboffene comm'â mungulfiere 'nturzate.
Ponn'essere verde, gialle: vottene sulo aria. Songo 'e ppalle.
'E palle ce ne stanne assaje e ppure 'e tanta culure.
Ponn'essere grosse, medie o d'â justa misura.
'E ppalle 'e 'nu buciardo fetene 'e bucia.

Te n'adduone quanno siente 'o fieto 'e fessaria.
Pe cunta' stroppole s'adda essere specializzate.
Ll'he sape' dicere e 'nun s'adda capi' ca so' 'nventate.
E po' 'e ppalle nun s'hanna sulo sape' cunta',
s'hadda pure tennere e ccà 'nce vo' ll'abilità!
Nunn'hanna essere ddoje secche prugnetelle,

ca se fanno cumpati', pecchè so' pellecchielle.
Guardannele t'hanna fa' dicere. "Mammà,
che palle ca 'he tenuto. 'A faccia d'ô bbabà."
"Si vuò tennere 'e ppalle, ma chelle grosse,
nunn'hanna essere arrugnate o a zumpafuosse.
Corte o strampalate ca se scassene p'â via:

ma palle 'nfiucchettate e cu 'o sapore 'e fantasia.
Po' nce stanne 'e ppalluccelle 'e vetro,
t'he vaje pazzianne c'ô detillo. Nun fanno rummore,
so' quiete: songo 'e ppalluccelle d'ê nennille.
'E tanta manere 'e ppalle venene annummenate.
Ma mica sulo 'e ppalle toje, pure chelle 'e ll'ate.

Pecchè succede spisso ca chi porta 'na nutizia,
'nce mette sempe 'a jonda pe se fa' passa' 'nu sfizio.
Accussì nu palluncino addeventa 'nu pallone,
quanno chi te stà 'ncopp'ê ppalle nunn'è uno tanto bbuono.
Po' ce sta chi tene 'e ppalle sulo pe cumpiacenza.
Nunn'ê ccaccia maje: è ttene sulo p'apparenza...

Chi mozzeca, chi fà 'o lione e chi canta comm'ô o vallo:
ma pe campa' bbuono 'nce vonno sempe 'e ppalle.
J' penso ca si 'e ppalle putessene parla', dicessene:
"Mò basta. 'A fernite e mm'abbuffa'?"
Pe cuncludere so' ccerta e ccà parlo c'ô core,
ca 'e ppalle, chelle overe, 'e ttene sulo 'o toro.
Giovanna Balsamo